Wacław Kowalik
| Data i miejsce urodzenia |
1913 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
15 sierpnia 1983 |
| Narodowość |
polska |
| Alma Mater | |
| Dziedzina sztuki |
medalierstwo, rzeźba |
| Ważne dzieła | |
| Odznaczenia | |
| |
Wacław Kowalik (ur. 1913 w Studziankach, zm. 15 sierpnia 1983 w Warszawie) – polski rzeźbiarz i medalier.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Syn Józefa[1]. W 1939 ukończył pięcioletnie studia na warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych, studiował w pracowni rzeźby pod kierunkiem prof. Tadeusza Breyera[2]. Po 1945 został stałym współpracownikiem Mennicy Państwowej, dla której stworzył ponad sto wzorów medalierskich, plakiet oraz projektów monet (m.in. będącej dwadzieścia lat w obiegu monety o nominale 2 złote[3]), a z odznaczeń zaprojektował Medal „Za udział w walkach o Berlin” ustanowiony w 1966[4]. Ponadto był twórcą kompozycji figuralnych m.in. Pomnik Partyzanta w Warszawie zrealizowany w 1962, Pomnik Walki i Męczeństwa Ziemi Bydgoskiej niezrealizowany projekt z 1966 (pierwsza nagroda). Wiele dzieł Wacława Kowalika znajduje się w zbiorach muzealnych m.in. Muzeum Watykańskiego, Muzeum Narodowego w Warszawie i Muzeum Warszawy[5].
11 lipca 1955 „w 10 rocznicę Polski Ludowej za zasługi w dziedzinie kultury i sztuki” został odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi[1].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]- 2 złote wzór 1975
- 10 złotych 1964 Kazimierz Wielki
- 10 złotych 1965 Warszawska Nike
- 10 złotych 1967 Karol Świerczewski
- 10 złotych 1971 50. rocznica III powstania śląskiego
- 10 złotych 1972 50 lat portu w Gdyni
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b M.P. z 1955 r. nr 91, poz. 1144.
- ↑ Maria Anna Rudzka: Zadanie: forma. Pracownia profesora Tadeusza Breyera w warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych w latach 1923-1939. Wyd. 2. Warszawa: Akademia Sztuk Pięknych w Warszawie, 2023, s. 256. ISBN 978-83-66835-50-4.
- ↑ Moneta 2 złote polskie z 1976, projektu Wacława Kowalika. [dostęp 2011-11-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-10)].
- ↑ Tadeusz Jeziorowski, Mariusz Skotnicki (red.): Blask orderów. T. III. Warszawa: Muzeum Łazienki Królewskie, 2019, s. 50.
- ↑ Artinfo, Wacław Kowalik